پرسیدند، امام جعفر صادق كه بود؟
گفتند: بنيانگذار فقه شيعه و از "عالم" ترين امامان شيعه.
پرسیدند، اگر ايشان خیلی "علم" داشته، آيا كتابی كه نگارش ايشان باشد و ميزان "علم" وی را آشكار سازد موجود هست؟
گفتند: نه، خودشان كتابی ننوشته اند، ولی بيش از شش هزار دانشجو داشته اند.
پرسیدند، پس چرا كتابی ننوشته اند؟
از ارسطو كه بيش از دو هزار سال پيش می زيسته كتاب ارغنون، و از افلاطون كتاب ١٢جلدی جمهوريت به جا مانده كه ميزان علم آنها را آشكار می سازد. چطور در مورد ايشان اينگونه نيست؟
گفتند: خلفای ظالم وقت اجازه ی نگارش به ايشان نمی داده اند.
پرسیدند،پس با اين جو اختناق چگونه شش هزار دانشجو داشته اند؟
گفتند: نمی دانیم! ولی از امام صادق احاديث بسياری به جا مانده است!
گفتند در كجا آمده؟
جواب دادند، در كتاب بحارالانوار شیخ الاسلام علامه محمد باقر مجلسی و چند كتاب ديگر.
پرسیدند، مجلسی در چه قرنی می زيسته؟
گفتند: حدودا ٤ قرن پيش.
پرسیدند او از كجا به "علم" امام رسيده ، در حالی كه حدود ٩ قرن بينشان فاصله بوده و كتابی از امام هم در دسترس ایشان و دیگران نبوده؟
یا مثل نهج البلاغه که گفته می شود گفتار حضرت امیرالمومنین علی علیه‌السلام (ع) است و نگارنده آن محمد بن حسین بن موسی معروف به سید رضی است درحالیکه چهارصد سال بعد از حضرت علی (ع) می زیسته؟
از کجا فرمایشات ایشان را جمع آوری کرده اند؟ الان که فلش مموری موجود است هیچ تضمینی نیست که بتوان اطلاعات داخلش را چهل سال حفظ کرد! چهارصدسال که جای خود دارد!
هنوز منتظر پیامک ایشان هستم!
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت: