دست به هر کاری می زدم شکست می خوردم.

حتی کارهای کوچک. به این فکر افتادم که برم پیش یکی آشناهامون.

او یک کارآفرین موفق و معروف بود.

سه تا کارخانه بزرگ داشت و همچنین یک موسسه خیریه محبوب و معتبر.

از دفترش وقت گرفتم - بعد از چند روز رفتم دفتر کارش،

مثل همیشه گرم و همراه با لبخند من را پذیرفت و مثل همیشه دستانم را به گرمی فشرد.

به او گفتم عاجزانه دنبال کار می گردم و پیدا نمی کنم یا اگر دست به کاری میزنم موفقیت آمیز نیست و شکست های خودم را برایش توضیح دادم.

او جمله ای را به من گفت که همیشه در خاطرم هست:

عاجزانه دنبال کار نگرد شادمانه جستجویش کن!

انسان نباید با ناراحتی و ناامیدی و بدبینی در جستجوی موفقیت باشد.

کمی مکث کرد و گفت رمز موفقیت در سه چیز است:

 1- آنچه را که می خواهی در ذهنت تصور کن و آن را امیدوارانه از خدا بخواه.

دعا تاثیری شگرف بر هستی دارد.

 2- با خرسندی و خوش بینی دست به اقدام بزن.

نوع احساس قبل از انجام هر کار بسیار مهم است چون همین احساس، آینده را رقم می زند.

3- پیشاپیش و قبل از دسترسی به موفقیت،  سپاس گزاری خود را شروع کن.

«بزرگترین نعمتی که خداوند به شما داده عقل است،

اما هرچه می‌خواهید بپرسید از ما بپرسید!»

پس عقل به چه درد می‌خورد؟

آیا فقط باید سنگینی آن را تحمل كنیم؟!

گاليله

ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﺍﺭﺝ ﻣﯽﻧﻬﺪ.

ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞّ ﮐﺎﺭ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ؛ ﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﻘﻨﺪ،

ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺭﺍ، ﻧﯿﮏ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ!

ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﻋﻮﺍﯾﯽ، ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻮﺯﺵ ﺑﺎﺯ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ،

ﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ.

ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ!

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺷﺪ! ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﻨﮓ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ! ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺁﻭﺭﺩ.

ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﻩﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﮑﺲﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ از ما ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ:

"ﺍﯾﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻨﺪ در کنار شما؟" ﻭ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺯﺩ، ﺯﯾﺮﺍ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺲ ﻣﺆﺛّﺮ ﻗﻠﺐ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺛّﺮ ﻣﯽﺳﺎﺯﺩ؛

ﭘﺲ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮔﻔﺖ: "ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩﺍﻡ".

نشاط را ما از قبر میگیریم.! سعادت را ما از قبر میگیریم.!

بار و بندیل تان راببندید، برویم کربلا سر قبر.از آنجا هم میرویم نجف سر قبر ...

بعد میرویم به مدینه سر قبر ...سپس میرویم سوریه سر قبر ...

برمیگردیم به مشهد سر قبر ...میرویم قم سر قبر ...میرویم شیراز سر قبر ...

و اینجا همه قبر هست می‌رویم سر قبر؛ سر قبر ... تا نوبت ما شود که بیاند سرقبر ما.

اصلا زندگی ما همه در قبر است.

به همین خاطر آبادترین جاهای ما گورستان ها هستند.

حتی تورهایمان هم گورستانی است.! بعد از قبر دیگر چه داریم؟!

مسجد.! در حالی كه این مسجد هم در ارتباط با آن قبر ساخته شده

عزیزان، ما آدم های قبرستانی هستیم.! اهل زندگی نیستیم

می‌دانید چرا؟ ما را این گونه بار آورده اند.

روش زیستن را نیاموختیم. این کشور شده قبرستان است،

هر روز هم گوری به گورها اضافه می‌شود.

امام زاده پشت امام زاده کشف و بر آنها بارگاه ساخته و به امت همیشه درصحنه جهت پرداخت نذوراتشان تقدیم می شود.!

اگر قبری با نام جدید کم بیاوریم قبر شهدای گمنام علم می‌کنیم پس کاخ ها کو؟

سالن های عظیم نمایش کو؟ سالن های بزرگ موسیقی کو؟ سالن های بزرگ ورزشی چه شد؟

شادی و شادمانی کو؟ و...آیا هدف از آفرینش مردم در این محنت کده رفتن بر سر گورها بوده است؟

همه ی زندگی ما برای قبر است.! مملکت ما هم شبیه قبر شده!

حیف از این کشور که گرفتار چنین بلای ویرانگری شد.

ایران بزرگ آرمان بزرگ میخواهد! ما زندگی کردن را نمیدانیم با سکوت مُهر تایید بر همه چیز میزنیم.

و چه زيبا گفت آن مرد بزرگ: ببخشید لفظ کلام را علیرغم گرفتن تجربیاتی که هرگز تکرار نخواهد شد.

نسل انتخاب بين بد و بدتر. به ما که رسيد رودخانه ها خشکيد، جنگل ها سوخت، و ابرها نباريد.

دل به هر کس داديم، قبل از ما دل داده بود. نسلي هستيم نه به پدرمان رفتيم و نه به مادرمان.

بلکه به فنا رفتيم. نسلی هستيم از بيرون تحريم شديم.

از داخل فيلتر هم از دزد می ترسيم هم از پليس! حيف، نسل ديدن و نداشتن، خواستن و نتوانستن، رفتن و نرسيدن.

نسل آرزوهایي که تا آخرش بر دل ماند.

نسل آهنگ های سوزناک.

نسل طلاق هفتاد درصد.

نسل فيس بوک از سر بي کسی.

نسل درد و دل با هر کسی.

نسل ماندن سر بی راهی.

نسلي که ناله های همو فقط لايک ميکنيم.

نسل خوابيدن با اس ام اس.

نسل جمله های کوروش و شريعتی و غیره و ذلک.

نسل کادو های يواشکی. يادمان باشد وقتی به جهنم رفتيم، بگوييم يادش بخير آن دنيا هم جهنمی داشتيم. تنها نسلی هستيم که نمی‌گوییم و هرگز نخواهيم گفت جوانی کجایی که یادت بخیر؟

که این زیباترین باب کلام است،

همان ذکری که باشد نام الله،

خداوندی که نامش فیض عام است

حسودی و حسادت، نا آرامی و وحشت،

بی اطمینانی و بی عدالتی، خشم و اظطراب،

به حق خود قانع نبودن و زیاده خواهی،

بی تفاوتی و نفرت به دیگران، خود شیفتگی و خود پسندی.

روز قوت فروتنی کردن

سیم و زر بیقیاس بخشیدن

گاه قدرت غضب فرو خوردن