سلطان جهانم به چنین روز غلام است

گو شمع میارید در این جمع که امشب

در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

 در مذهب ما باده حلال است ولیکن

بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است

گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ استا

چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است

 در مجلس ما عطر میامیز که ما را

هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است

از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر

زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است

همواره مرا کوی خرابات مقام است

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است

وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز

وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است

با محتسبم عیب مگویید که او نیز

پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است

حافظ منشین بی می و معشوق زمانی

کایام گل و یاسمن و عید صیام است

صبح و روزتان بخیر و شادتر از شادی و نشاط                                                                                                                                                                                                        

بر سر بام بیا گوشه ی ابرو بنما

روزه گیران جهان منتظر ماه نواند

عید فطر مبارک

به دو چیز اما می شود تکیه کرد:

"یکی"مرام و مردانگی، "دومی "ایمان و خداباوری

با مرام؛ نمک می شناسد و با ایمان ظلم نمی کند

روزتون به خیر و به دور از نمک نشناسی و ظلم

اگر روزی دشمن پیدا کردی، بدان که در رسیدن به هدفت موفق بوده ایی.

اگر روزی تهدیدت نمودند، بدان که در برابرت ناتوانند.

اگر روزی خیانت دیدی، بدان قیمتت بالاست.

اگر روز ترکت کردند، بدان با تو بودن لیاقت می خواهد.

سلام صبح تان بخیر و شادی و تندرستی و نشاط

آنانکه هیچکاری را درست و اصولی انجام نمیدهند، به نذر و نیاز متوسل می شوند

آنانکه عرضه ی گرفتن حقشان را از ستمگر زورگو ندارند، به خدا واگذارش می کنند

آنانکه با رفتارهای احمقانه جان خود و اطرافیانشان را بخطر می اندازند، صدقه می دهند تا شاید بلا رفع شود

آنانکه در این دنیا زنان را ستم می کنند و آنان را کنیز خود می پندارند، مشتاقانه به امید سکس با حوریان بهشتی نشسته اند

آنانکه علم حسابرسی و حسابگری نمی دانند، همه چیز را کار تقدیر و سرنوشت می دانند

آنانکه ناتوانند از اینکه نفس هوسهای خود را قربانی کنند، گوسفند بیگناه را قربانی می کنند

آنانکه دیگران را به نعمتهای آنچنانی آخرت وعده می دهند، خود دودستی به بهشت همین دنیا چسبیده اند

آنانکه محتاج دین و مذهب و پیغمبرند تا خوب و بد را نشانشان دهد، کمبود عقل و شعور دارند

آنانکه خود شعور تشخیص و تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری ندارند، مرجع تقلید دارند و تقلید می کنند

آنانکه اصول گفتمان سیاسی و اصول دیپلماسی را نمیدانند، جهاد في سبیل الله می کنند

آنانکه در ساختن جامعه ای سالم و مدرن و انسانی، نادان و ناتوانند، مجازاتهای اعدام و سنگسار و قطع دست و پا وضع می کنند

آنانکه نمیتوانند جلوی بوالهوسی چشمان هرزه ی خود را بگیرند، بر حجاب زنان خرده می گیرند

بنگر در این فاصله چه کردی؟ گرما بخشیدی؟ یا سوزانده ای؟

 وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾

و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (۲۰)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿٢١﴾

پس تذکر ده که تو فقط تکر دهنده ای؛ (۲۱)

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾

تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (۲۲)

إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٢٣﴾

ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (۲۳)

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿٢٤﴾

پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (۲۴)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾

قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (۲۵)

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢٦﴾

آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (۲۶)

وز شاخ برهنه سایه داری مطلب

عزت ز قناعت است و خواری ز طمع

با عزت خود بساز و خواری مطلب

از این بترس که یکی مثل بقیه باشی.

دنیا به اندازه کافی آدم های شبیه به هم دارد.

خدایا! ﺩﺭهمه لحظات ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ می سپارم

دوستت دارم، به ژرفا و پهنا و بلندایی که روحم را توان رسیدن به آن هست آنگاه که سرشار از حسی ناپیدا به نهایت بودن و کمال زیبایی هستم!

دوستت دارم، به اندازه خاموش ترین نیاز هر روز به آفتاب و نور شمع!

دوستت دارم، رها! چنان مردمی که برای حقیقت می جنگند!

دوستت دارم، ناب چنان مردمانی که به سماع در می آیند!

دوستت دارم، با شوقی که اندوه دیرسال مرا محو می کند! و با ایمان کودکی ام.

دوستت دارم، با عشقی که از دست رفتنی می نماید! و با قدیسین از دست رفته ام!

دوستت دارم، با نفس ها، لبخندها و اشک های تمام زندگی ام!

و اگر خدا بخواهد پس از مرگ نیکوتر از این دوستت خواهم داشت.

روزگاری سرشار از نور، شادی و امید برایت آرزو دارم.

.

یک سینه سخن بر دوش و تو می گویی خاموش

حرف می زنم که فکر نکنم و به خود نیاندیشم و تو می گویی خاموش

اتمهای وجودم در حال شکستن،

 نزدیک است منفجر شوم و نابود و تو می گویی خاموش

درد دلی می کنم، که تو خوشحال شوی و من از شادی تو شاد

و تو می گویی خاموش

کودکی خوش باور، مادر را به سئوال می پیچد

مادر فارغ از لذت و نیاز طفل، جوابش می دهد - هیس خاموش.

هرگاه می خواهی دعایت به عرش برسد و مستجاب گردد،

اول در حق پدر و مادرت دعا کن.

بحار الانوار ج‌ 6 ص 381

روش "عدد یک" به ما کمک می کند بارها تصمیم گرفته ایم که:

- صبح ها نرمش کنیم

- زبان انگلیسی یاد بگیریم

- کمتر غذا بخوریم تا به وزن دلخواه برسیم

- هر روز کمی پیاده روی کنیم

- کتاب خواندن را شروع کنیم

اما هر بار یکی از این دو اتفاق برایمان افتاده است:

- یا اصلاً شروع نکرده ایم

- یا اندکی بعد از شروع، ادامه اش نداده ایم

دو راه برای حل این مشکل فراگیر وجود دارد:

1 - مشکل ما، نداشتن اراده نیست. پس به خودمان انگ بی ارادگی نزنیم. اگر بی اراده بودیم، تمام کارهای بزرگی که در زندگی انجام دادیم - مانند تحصیل، ازدواج، راه اندازی یک کار و کسب و ... - را نمی توانستیم محقق کنیم.

"دارن هاردی"، نویسنده کتاب "اثر مرکب" می گوید که مشکل ما در عملی نکردن تصمیمات مان، به این برمی گردد که "انگیزه کافی" نداریم.

اگر قرار باشد یک سال دیگر به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت کنیم، به احتمال قوی، خواهیم توانست ظرف 12 ماه آینده، زبان انگلیسی را یاد بگیریم، کاری که در 12 سال گذشته نتوانستیم؛ چرا؟ چون قبلاً موتور محرکه ای به نام "انگیزه" نداشتیم ولی الان داریم چون می دانیم سال آینده همین موقع، برای سوار شدن به تاکسی هم نیازمند زبان انگلیسی خواهیم بود.

بنابر این، در بطن هر تصمیمی، باید انگیزه ای قوی نیز تعریف شود

2 - بعد از تعریف انگیزه، پیشنهاد مشخص من استفاده از روشی است که آن را "روش عدد یک" نامیده ام.

هر کاری را از کوچک ترین واحد آن که "یک" هست، شروع کنیم. مثلاً از همان روز اولی که تصمیم به نرمش صبحگاهی گرفتیم، نیازی نیست نیم ساعت نرمش کنیم بلکه کافی است روز اول، فقط "یک دقیقه" نرمش کنیم؛ بله، فقط یک دقیقه.

اگر می خواهیم زبان خارجی یاد بگیریم، نیازی نیست از همان اول کار، خودمان را درگیر انواع کلاس ها و کتاب ها بکنیم. کافی است تصمیم بگیریم هر روز "یک واحد" لغت یاد بگیریم. منظور از "یک واحد" کمترین تعداد لغتی است که می توانیم در یک روز بخوانیم. این یک واحد می تواند حتی یک کلمه باشد (در اینجا کاری با این که حفظ لغت روش خوبی برای یادگیری زبان هست یا نه ندارم).

اگر می خواهیم از حجم غذایمان بکاهیم، نیازی نیست فوراً درگیر یک رژیم غذایی سختگیرانه شویم. کافی است روز اول، تنها یک قاشق از غذای مان را کم کنیم.

اگر می خواهیم پیاده روی کنیم، روز اول به اندازه "یک واحد" پیاده روی کنیم. یک واحد من می تواند فقط 100 متر باشد و یک واحد شخص دیگری 200 متر. مهم این است که از عددی شروع کنیم که به هیچ عنوان - تأکید می کنم به هیچ عنوان - فشار و سختی بر ما تحمیل نکند.

بعد از این که کارمان را با یک واحد شروع کردیم، کافی است بسته به نوع تصمیم و مقتضیات آن یکی از این دو کار را انجام دهیم:

الف) همان یک واحد را در روزهای بعد نیز ادامه دهیم؛ مثلاً هر روز فقط 5 لغت حفظ کنیم. هر روز دو بیت شعر بخوانیم و ...

ب) آرام آرام و بعد از تثبیت واقعی در مرحله اول، کمی بر آن یک واحد اولیه، بیفزاییم؛ مثلاً اگر روزهای اول، تنها یک صفحه کتاب می خواندیم، در هفته بعد روزانه 7 صفحه و چند روز بعد روزانه 12 صفحه بخوانیم و همین طور الی آخر.....

اگر کسی نمی تواند تصمیماتش را با کمترین واحد آن شروع کند، مثلاً نمی تواند روزی یک دقیقه نرمش کند یا فقط یک لغت حفظ کند، من هیچ راه حلی برای او سراغ ندارم. اما فارغ از این کنایه(!) مطمئن هستم در هر انسانی این توانایی حداقلی وجود دارد که از روش "عدد یک" استفاده کند و موفق هم بشود.

وعطر شکوفه هایش گوارای وجود آکنده از مهرتان.

سلام صبح شمابخیر

“من باور عمیقی به شانس دارم,

و فهمیده ام هر چقدر سختر تلاش کنم بیشتر شانس می آورم”

اگر مثل یک زاهد گوشه نشین خودتان را در خانه حبس کنید,

چقدر احتمال می دهید که شانس به شما روی بیاورد.

احتمالش زیاد نیست. اگر بیرون نروید و کاری انجام ندهید,

خودتان را در منجلابی از عذاب پیدا می کنید که عاری از هر گونه فرصت است.

دوست دارید خوش شانس باشید؟ زندگی موسسه خیریه نیست, پس دست بکار شوید

این اشک های من از سر دلتنگی است، دلتنگی برای بوسه زدن بر دست های مهربانت کاش بودی. 

امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالیت را حس کردم، 

می دانم جای تو خوب است و فرشته های آسمان امروز را برایت جشن می گیرند،

آخر می دانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز را داشتم.

خدایا! کاش فقط یکبار دیگر آغوشش را داشتم. 

مادرم یادت گرامی

ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﻛﻬﻨﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ، ﺗﺎﺯﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﻴﻢ؛

ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ‌ ﺩﻭﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ، ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﺩﻳﻢ،

ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ   ﺁﻟﻮﺩﻩ می کنیم ﭘﺎﻙ نمی کنیم؛

ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ ﻛﻪ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ می کنیم ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻲ ﺁﻭﺭﻳﻢ؛

ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﻖ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ، ﺭﻭﻧﻖ نمی بخشیم.

ﻣﺸﻜﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻱ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻱ ﺧﻮﺵ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭ می شویم

ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻗﺒﻮﻝ ﺳﻠﻄﻪ ﻱ ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﻱ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺮﺳﺮ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎﻱ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪﻥ، ﺑﺎﻭﺭ ﭘﻴﺮﺷﺪﮔﻲ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺟﮕﻲ ﻋﺎﻃﻔﻪ و ﻋﺸﻖ، ﭼﺎﻩ ﻭﻳﻞ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭘﺮ می کند.

نادر ابراهیمی

اگر این سوال را از کسی بکنیم که سخت گرسنه است، خواهد گفت غذا.

اگر از کسی بپرسیم که از سرما دارد می لرزد، خواهد گفت گرما.

و اگر از آدمی تک و تنها همین سوال را بکنیم، لابد خواهد گفت مصاحبت آدمها.

ولی هنگامی که این نیاز های اولیه برآورده شد آیا چیزی می ماند که انسان بدان نیازمند باشد؟

فیلسوفان می گویند بلی و آن این است که بدانیم که ما کیستیم و در اینجا چه می کنیم؟

دنیای سوفی - یوستین گردر

 2 . سلطان بی عدالت با فرعون برابر است

 3. فقیر طمعکاری که در برابر توانگران خضوع کند با سگ همانند است

 4.ثروتی که از آن در امور خیر سودی نبرند با سنگ و آجر یکسان است

 5 . زنی که بدون ضرورت و نیاز از خانه بیرون رود با کنیز برابر است.

(و شاورهم فی الامر) یعنی در کارها مشورت کنید.

پرویز شاپور می گفت: بعدها آن تابلو را برداشتند و به جایش این تابلو را گذاشتند:

(وشاور هم  فی حسب الامر) یعنی در کارها طبق فرموده مشورت کنید.

یک شب با عظیم خلیلی برای دیدن شاملو به منزلش رفتیم .

عظیم هی به شاملو می گفت " استاد "

شاملو گفت: به من استاد  نگو ، اگر نمی توانی بگویی احمد، بگو  شاملو جان .

 عظیم خلیلی گفت : چشم  " استاد "

آقا ما را موعظه ای بفرما.

 عارفِ بزرگوار فرمود: مرنج و مرنجان

شخص عرض کرد: آقا جان نرنجاندن دیگران کارِ سختی نیست،

چه کنیم که از اعمال دیگران نرنجیم؟

 آقا فرمودند: خودت را چیزی ندان.  

آقا ما را موعظه ای بفرما.

 عارفِ بزرگوار فرمود: مرنج و مرنجان

شخص عرض کرد: آقا جان نرنجاندن دیگران کارِ سختی نیست،

چه کنیم که از اعمال دیگران نرنجیم؟

 آقا فرمودند: خودت را چیزی ندان.  

نه لزوما به عنوان شغل و با هدف پول درآوردن.

انواع هنرها راهی بسیار انسانی هستند برای تحمل پذیر کردن زندگی.

 به سمت هنر بروید فارغ از اینکه چقدر در آن خوب یا بد هستید.

برای دوستتان شعر بنویسید حتی شکسته بسته.

با آهنگ رادیو برقصید، زیر دوش آواز بخوانید.

صرف احساس خلق کردن مزایای بیشماری با خود به زندگی می‌آورد.

کورت ونه‌گات

امتحانات فرزندان شما نزدیک است. می دانم که همه شما امیدوارید که بچه شما از عهده آنها به خوبی برآید. اما لطفا به این فکر کنید که از بین دانش آموزان در امتحان هنرمندی وجود دارد که نباید لزوما چیزی از ریاضی بداند. یا یک کارآفرینی وجود دارد که تاریخ ادبیات انگلیسی برای او اهمیتی ندارد. یا یک موسیقی دان که نمره شیمی برای او اهمیتی ندارد.

اگر فرزند شما نمره خوبی کسب کند، که چه عالیست! اگر نه، لطفا اعتماد به نفس و کرامت را از او نگیرید. به فرزندتان بگوئید که مشکلی نیست. این تنها یک امتحان است. فرزند شما برای چیزهای بزرگتری ساخته شده است. به او بگوئید که به او عشق می ورزید و او را بخاطر نمراتش سرزنش نمی کنید.

خواهید دید که فرزند شما دنیا را فتح می کند. تنها یک امتحان یا یک نمره بد استعداد او را از او نمی گیرد. لطفا اینطور تصور نکنید که تنها پزشکان و مهندسان خوشبخت ترین انسان های روی زمین هستند.

با درود مدیر مدرسه

به پدر ومادرش نيكي كند.

ميزان الحكمه ، ح ۲۲۶۷۱

میان ِ آب و آتشم برایِ چشم‌هایِ تو

قسم به ساحت ِ غزل ، دقیقه ای هزار بار

دلم عجیب می کند هوایِ چشم‌هایِ تو

چقدر با ستاره ها به لحن ِ آب و آینه

شبانه حرف می زنم به جایِ چشم‌هایِ تو

از آن شبی که دیدمت ، همان یکی دو قرن ِ پیش

نشسته ام کنار  ِ دل ، به پایِ چشم‌هایِ تو

سکوت ِ گاه گاه ِ تو ، مرا شکنجه می دهد

خدا کند که بشنوم صدایِ چشم‌هایِ تو

اگر چه شرم می کنم بگویمت که شاعرم.

ولی تمام ِ این غزل ، فدایِ چشم‌های تو

تا در دل تاریک شبم نور بپاشی

باید که تو باشی و بمانی به کنارم

چشمان تو مانند گل و ترمه و کاشی

باید که تو باشی که من آرام بگیرم

اینجا چه غریبم تو اگر یار نباشی

باید که تو باشی و تمام غزلم را

تا قاب بگیری بگذاری لب کاشی

باید که تو باشی تو ای عشق همیشه

در خانه ی تنگ دل من بلکه تو جا شی

تا مرغ دلم بر لب بام تو نشیند

باید که تو باشی و تو باشی و تو باشی

چاپ و انتشار توسط انتشارات فروغی

خیابان شاه آباد نرسیده به میدان مخبرالدوله

مــن انسانـی آرام، شــاد، توانگــر وموفق هستــم.

مــن خـودم را دوست دارم.

مــن انسان فوق العاده با ارزشـی هسـتم.

مــن به هـر کاری دست میزنم به راستـی موفق و کامیابم.

مــن آینده ای درخشـان وبا شکــوه دارم.

زنـدگـی من ازنظـر مالـی روز به روز بهتـر وبهتـر و درآمـد و عشــق من بیشتـر می شـود.

مــن هـرروز آرام تر و جـذابتـر می شـوم.

همه کـس و همه چیــز را می بخشـم و در زمـان حـال زندگـی مـی کنـم

مـن سـرشار از آرامـشم .آرامـش الهـی را در جسـم و جانـم احسـاس می کنم

خــداجونـم عاشقتـم بابت همه چیــز

دوست خوب من تو، فقط یکدانه ای،

المثنی و دومی هم نداری،

پس مراقب سلامت جسم و روحت خودت باش.